1913 yılında Türkeli'nin Oymayaka köyünde dünyaya gelen "Elvide Ana", yaz-kış yalın ayak gezer, herkesin ilgisini çekerdi. Kocasının kuma getirmesine tepkisiydi onu yalnız yaşama sürükleyen. Sonsuz bir geziye çıkmıştı "Elvide Ana". Topladığı ekmek ve yiyecekleri kendinden önce köpeklere yedirir, onlarla kar, yağmur demeden Sinop-Zonguldak arasında sahilde dolaşırdı.Meskeni yoktu, herkese kendini sevdirmişti. Bir avuç fasulye ile şehir ve köy içlerinde yolunu kesenler gönlünü alarak fallarına baktırırlardı. Sesi çok güzel olan Elvide türküler okurdu.Kimseye minnet etmez, acındırarak, yalvararak ekmek, yemek istemezdi. Verilen giysileri, bez parçalarını üstüne kat kat giyer, bağlardı.Elvide’nin her geliş-geçişi olay olurdu. Uzun bir süre gözükmeyince herkes onu merak eder, soruştururdu. Doğanın yıpratamadığı kadın Elvide, 75 yaşında Güllusu’da 3 Nisan 1988’de kamyon çarpması sonucu yaşama "elveda" dedi.O günlerde yaşantısını yakından takip eden ertunç Şen ise, "Elvide Ana"nın hüzünlü yaşamına dair aşağıdaki şiiri hazırladı:ELVİDE ANAŞu fakiri yeni yetmeler bilmez pek,Derdimi anlatsam, dayanmaz yürek,
Yalınayak, yarı aç, susuz dolaştım dağı taşı,
Peşimde insan görünen kişilerden daha dost, bir sürü köpek.Oysa bende kum taneleri kadar seviyordum şu hayatı,
Üzerime kuma getirinceye kadar, koca dediğim insansı
İşte o günden sonra terk ettim, zalimlere ait evi barkı,
Sırtımda yüklendiğim koca bir dünya, dilimde hiç bitmeyen bir şarkı.Korkmadım kurttan kuştan, itten puşttan ve gecenin kör karanlığından,
Çıplak ayaklarım, kıpkırmızı yanaklarım kâh sıcaktan yandı, kâh dondu ayazdan,
ne bir Kaymakam, ne bir Belediye reisi, ne de varlıklı biri tutmadı elimden,
o devirler, kelli felli, köstekli saatlilerin alayı sahteydi ve zalimdiler zalimden.Bana bazen kapısını açan, ekmek çay verenler hep garibandı,
yardımı etmeyi bırakın, şu garip bazı insansılar tarafından hor görülüp taşlandı,
Veysel dayının dediği gibi yürüdüm hep gündüz gece,
Helaldı'dan Çatalzeytin'e vardığımda gün aydınlandı.Boynumda kaderin yağlı ilmeği, belimde eski giysilerden kuşaklar,
Gülerek selamlıyor tarlalardan beni içi buğday dolu başaklar,
gecenin gece vakti bir kamyon koparttı beni bir fiske hisse alamadığım hayattan,
kimdir şu garip diye soranlara, "Türkelili Elvide Ana" dersiniz, oldu mu uşaklar."Elvide Ana"nın yaşamına dair makale, haftaya gazeteniz Türkeli'nin Sesi'nde.
Yalınayak, yarı aç, susuz dolaştım dağı taşı,
Peşimde insan görünen kişilerden daha dost, bir sürü köpek.Oysa bende kum taneleri kadar seviyordum şu hayatı,
Üzerime kuma getirinceye kadar, koca dediğim insansı
İşte o günden sonra terk ettim, zalimlere ait evi barkı,
Sırtımda yüklendiğim koca bir dünya, dilimde hiç bitmeyen bir şarkı.Korkmadım kurttan kuştan, itten puşttan ve gecenin kör karanlığından,
Çıplak ayaklarım, kıpkırmızı yanaklarım kâh sıcaktan yandı, kâh dondu ayazdan,
ne bir Kaymakam, ne bir Belediye reisi, ne de varlıklı biri tutmadı elimden,
o devirler, kelli felli, köstekli saatlilerin alayı sahteydi ve zalimdiler zalimden.Bana bazen kapısını açan, ekmek çay verenler hep garibandı,
yardımı etmeyi bırakın, şu garip bazı insansılar tarafından hor görülüp taşlandı,
Veysel dayının dediği gibi yürüdüm hep gündüz gece,
Helaldı'dan Çatalzeytin'e vardığımda gün aydınlandı.Boynumda kaderin yağlı ilmeği, belimde eski giysilerden kuşaklar,
Gülerek selamlıyor tarlalardan beni içi buğday dolu başaklar,
gecenin gece vakti bir kamyon koparttı beni bir fiske hisse alamadığım hayattan,
kimdir şu garip diye soranlara, "Türkelili Elvide Ana" dersiniz, oldu mu uşaklar."Elvide Ana"nın yaşamına dair makale, haftaya gazeteniz Türkeli'nin Sesi'nde.
Kimseye zararı yoktu. Kimsesiz de değildi. Akıllı akıllı konuşurdu.Türkeli'nde çocuklar "deli deli " Diyerek taşlardı.Bir kızı olduğu, ama yanında fazla tutamadığı, çok soğuklarda köylerde korunaklı yer verildiği söylenirdi. Kimseye güvenmez, dimdik dururdu. Elbise dikip getirdik, giydirene kadar kendisin olduğuna inanmadı. Çocukluğunda taşlayanlar hayattadır da utanırlar inşallah!. Nur içinde yatsın. Sayın yazar: romantik yazınız güzel de, bir zahmet o taşlayanların hikayesini de araştırıverin lütfen!..
Türkeli’nde fırıncı Recep karlı bir kış günü Gündoğdu köyündeki evinden gün ışımadan kalkıp, elindeki idaresi ( fener, lamba) ile zifiri karanlıkta işyerine giderken rüzğar ve fırtınadan dolayı idaresi, Kayadibi civarında söner. Çakmağı bir çakar, iki çakar bir türlü yakamaz Biraz uğraştıktan sonra çakmak yanar. O sırada Elvide ana orada onu izlemektedir sessizce, hahh yandı diye ağzından sözcükler dökülüverir gecenin sessizliğinde. Rahmetli fırıncı Recep korkudan elinde ne varsa atıp oradan Türkeline kadar topuklamış.Daha sonraki günlerde Elvide ana fırıncı Recep’ e ne gada çok gorktuyla ercep diye takılırmış.
Kuma getirdiği için evi terk etmiş gururlu kadın ve sahip çıkamamış bir halkın hikayesi..Üzgünüm ama seninle bu hikayeyi öğrendikten sonra gurur duydum elvide ana,mekanın cennet olsun.
Yüreğinize Sağlik çok beyendim Hikayesini ve şiirinizi çok hüzümlü. Allah razi olsun. Elvude Teyzeye Allah mekanini cennet eylesin
mezar yeri belli midir mesarında dua okumak isterim.
43 yaşındayım ben küçükken varlığını hatırlıyorum eskiden turkeli lisesi karsisibdaki mezarlikta kalirdi delme çatma musambadan bir çadırı vardi benim gördüğüm kadariyla kimseye zarari yoktu kendi halinde bir teyzeydi annem yemek kiyafet vs verirdi bakimini ustlenmek isteyenler olurdu ama o kimsenin yanında çok fazla kalmazmış rahatsizlik verdigini düşünüyordu muhtemelen hatirladigim kadariylada bir kolu sürekli sargili gezerdi belki 20 tane üst-üste sarılı tulbent görürdük ben kendim ve yanimdaki arkadaslarim hic bir zaman tas ata alay veya saygısızlık yapmadık ailemizin verdiği edepden ötürü yaşlı ve sevimli bir teyze olarak hatirliyorum mekanı cennet olsun bizim dönemimizde insanlarin dalga gectigini hadsizlik yaparak hirpalandigini gördüğüm kişiler vardi onlarinda hayat hikayesini paylasirsaniz sevinirim kambur ahmet olarak bilinene ahmet dayı vardi deli hüseyin diye bilinen hüseyin dayı vardi kantarcı cemal olarak bilinen cemal dayı vardi.haber yaptığınız icin ayrıca tsekkler
Elvide ananın mezarı Oymayaka köyü merkez mahallesinde bulunmaktadır. Elvide anayı bu sefil dünyadan koparan Kaza Güllüsuda değil Ayancık İkisu civarında olmuştur.
Yaşarken kıymetini bilmeyin, çocuklarınıza taşlatın, dışlayın alay edin ölüncede kıymete binsin. Sonrada bilmem kaç yıl sonrada gazetenize haber yapın. Soruyorum bu türkelide bir tane akıllı insan yokmuydu ki sahip çıkmadı. Yazık yazık. Şimdi şirinlik yapıp prim kasmayın ölüler üzerinden şu yorumu yayınlamaya bile cesaretiniz yok.
Aynen dediğiniz gibi hayatta iken aklını yıtırmis insanlara asağilikca davranislar elvide, kara tavuk, deli ismail hepsine büyüğünden tutup en küçüğüne kada insanlik dışı davranışları hep gördük gördüğumü lafimı esirgemedim Türkelinin insani cok değişik ,,Müşrikler PEYGAMBER EFENDİMİZİ TAŞLAMIŞLARDİ bilmem bir seyler anladınızmı Ayancık ta da deli Cemile Vardi oda kokardi ama insanlar kapisinin onune kazan kurup güzelce yikar paklarlardi temiz giysilerde giydirip doyurup giderdi gene sokaklara bunun adina insanlik merhamet denir Deli diye pis kokuyor diye taslanip yaratık görmus gibi davranilmazdi ,,Allah sizleri bizleri her sey ile imtihan ediyor Benim yarattiklarima insanoğlu nasil davraniyor diye bakiyor ,,..Sunu iyo bilinki o köpeklerle yarenlik eden Elvide teyze olsun digerleri olsun o küçümsedikleriniz kibirle baktiklarıniz şimdi CENNETTEDİR belkide PEYGAMBER EFENDİMİZE Komşu olmuslardir çünkü onlar saf ve temiz kalplilerdi
Yaşarken kıymetini bilmeyin, çocuklarınıza taşlatın, dışlayın alay edin ölüncede kıymete binsin. Sonrada bilmem kaç yıl sonrada gazetenize haber yapın. Soruyorum bu türkelide bir tane akıllı insan yokmuydu ki sahip çıkmadı. Yazık yazık. Şimdi şirinlik yapıp prim kasmayın ölüler üzerinden şu yorumu yayınlamaya bile cesaretiniz yok.
Elvide teyzeye sağlığında baktık Türkeli merkezde evimizin önüne gelirdi rahmetli anneme beni buaksam misafir edermisin derdi annem ona yer ayarlar yemeğini verir sabah erken çıkar gideri birgün yine geldi sıcak sobanın yanında siz yatin ben soguktami deyince mekanı cennet ilsun her ikisininde annem odanın halısını kaldırdı yer döşeği yaptı ve yatırdı ertesi gün çıkıp gitmişti ama kokusu odadan haftalarca gitmemişti annem bir kere bile geri çevirmedi Allah korkusuna her zaman baktı benim hatırımda kalan elvide teyze mekanı cennet olsun inşallah
İşte doğruları doğru bilen, kabul edemez yanlışları, hep böyle kişiler düşer yollara... Aferin kadına!
Ben biraz farkli hatirliyorum.....insanlar elvide ye yaklaśmazlardi pek. Son 10 senesinde altina pislerdi ve idrar kokardi. Tirnaklari okadar uzamisti ki kivrim kivrim olup avucuna girmisti. Merdiven altina dahi almazdi cogu kisi onu. Deli, ugursuz, pis, uyuz, hastalikli, bulasikli mikroplu derlerdi. Kimseye bir kötülük yapmazdi rahmetli. Düzlerde cocuklarin alay edip tasladigini dahi gördüm. Allah rahmet eylesin. Insani sadece insan oldugu icin sevmesini bilmiyoruz. Kör ölünce badem gözlü oluveriyor...sonrasi nostaljik takiliyoruz.
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun heygidi elvide ana iyi tanıyor um cocuklumuzun efsane siydi
Onun kadar kimse olamaz mekani cennet olsun
Onun tırnağı bile olamaz ama modern bir elvide anamız var bu dönemde. Aradaki fark O herkesin ansıydı bu ukala ve saygısız
Köpekleri doyuran , seven herkes sizce Elvide değilmi
Ölüncemi kıymetlendi Elvide teyze .Kim bilir varlığında nasıl alay ettiniz
Kesinlikle haklısın..