Bismillahirahmanirrahim. Yaratan Allah'ın adıyla. Sevgili ve de çok kıymetli okurlarım. Baharın gelişiyle ağaçların çiçek açması, kışın bitip, baharın gelişi yeni bir yaşam misali karanlıktan aydınlığa çıkılmış gibi bir mevsimin içine giriyoruz. Herşey güzel, ilkbahar sonrası yaz kuşların cıvıl cıvıl ötüşleri, köylünün toprağı verip çevirip verimli hale getirerek nimet elde etmesi, ne güzel değil mi? Gurbetten sılaya dönüşlerin başlaması, sılayı rahim maksatlı ziyaretler, dostlukların pekişmesi, akrabalıkların gelişmesi, insanların birbirini kucaklayıp sarmaş dolaş olması ne mükemmel birşey. Yani insanın insanı sevmesi, değer vermesi, insanı insan olduğu için sevmesi ne güzel değil mi? Evet, yüce Allah'ın "iman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olamazsınız" yani cennete girmenin veya iman etmenin yollarından biri de, insanın birbirini sevmesinden geçiyor, bunu unutmamak lazım. Sevgili Peygamberimiz tebessümün bile ibadet sayıldığını bize haber verirken, insanlığı, dostluğu, akrabalığı unutmayıp hakkını vermek lazım. Yani her şeyden önce insanlarla yaşıyorsak, insanca yaşamak, insanlığın hakkını vermek zorundayız. Düşküne merhamet, muhtaça yardım, ırkına, rengine, meşrebine bakmadan önce insana insanca yaklaşmak ne güzel şey, inanın tarifi mümkün değil. Yolda kalmış birini arabaya almak, fakir olduğundan emin olduğun birine zahmetini çekip, kendi ellerinle yardım etmek, yalnız yaşayan birini ziyarete gidip gönlünü hoş etmek, yani sevgili Peygamberimizin buyurduğu gibi mümin, mazlum müslümanın derdiyle dertlenmeyen bizden değildir, ya da magripta ayağına diken batan bir müminin acısını meşrıptaki hissetmiyorsa bizden değildir ya da komşusu açken tok yatan bizden değildir, daha nice ayet ve hadisler.
Sevgili kardeşlerim, şöyle bir eskiye dönüp yaşlı, dede, nine, anne veya babalarımıza sormalıyız; siz eskiler, bu insani yaşantılarımızı nasıl buluyorsunuz? Ne yapmalı, nasıl yaşamalıyız? Bir kalbe girmenin, bir gönlü hoş etmenin, bir insana tebessüm edip, bir ihtiyacını karşılamanın, komşuluğu, akrabalığı, dostluğu, paylaşmayı hatta, insanlığı onlara sorup öğrenmeliyiz. Teknolojiyi değil ayaklarımızı, gönüllerimizi kullanıp tokalaşıp kucaklaşmalıyız. Birbirimizi sevmeli, insanca yaşamalıyız. Yoksa sosyal ilişkilerimizi yitirerek, zamanla insanlığımızı kaybedip, gelecek nesillere verecek birşeyimiz kalmayacak. Bana göre insana acı veren, acı vermesi gereken birşey olmalı, o da insanın insana güvenmemesi, inanmaması, itibar etmemesi, evet gerçekten çok acı önce insan olabilmeliyiz, sonra da müslüman ve önce islamı hakkıyla yaşamalıyız ki dindar olabilelim. Yüce Allah'ın emrettiği şekilde yaşamalıyız. Birbirimizi sevmeliyiz ki mümin olabilelim. Rabbim bizi birbirini sevenlerden eylesin, birbirinden razı olup, mevlanın rızasını kazananlardan eylesin. Allah'a emanet olun...
Amin abim allah razı olsun .kalbi güzel dostluğu güzel olan güzel insan
Eyvallah canım kardeşim duyguların ićin tşk ederim
Yaratılanı sevmeliyiz,yaratandan ötürü.Şu günlerde o kadar ihtiyacımız varki yazdıklarınıza,ellerinize sağlık selamlar
Eyvallah başkanım tşk ederim saygılar.